มันคือเรื่องจริงใช่มั้ย..! เด็กหญิงวัย 14 ปี หนีออกจากบ้านอ้างทนไม่ไหวถูกพ่อเลี้ยงแม่เลี้ยงที่เก็บมาเลี้ยงทำร้ายร่างกาย
เด็กหญิงวัย 14 ปี หนีออกจากบ้านอ้างทนไม่ไหวถูกพ่อเลี้ยงแม่เลี้ยงที่เก็บมาเลี้ยงทำร้ายร่างกาย
เวลาประมาณ 19.30 น.วันที่ 8 พฤศจิกายน 2564 ศูนย์วิทยุสถานีตำรวจภูธรเมืองลำพูน ได้รับแจ้งจาก ศูนย์วิทยุ 191 ตำรวจภูธร จังหวัดลำพูน ได้รับแจ้งจากชาวบ้านหมู่บ้านแลนด์แอนด์เฮ้าท์ ซอย 1 ตำบลต้นธง อำเภอเมือง จังหวัดลำพูน ว่าพบเด็กผู้หญิงคนหนึ่งมายืนเกาะรั้วหน้าบ้านขอความช่วยเหลือ จึงแจ้งให้ ดาบตำรวจพิเชษฐ์ เตชะสี เจ้าหน้าที่ตำรวจสายตรวจตำบลต้นธง และเจ้าหน้าที่กู้ภัยชมรมกู้ภัยร่วมลำพูน ไปตรวจสอบ
พบเด็กผู้หญิง ทราบชื่อต่อมาคือเด็กหญิงน้ำฟ้า (นามสมมุติ) อายุ 14 ปี ยืนอยู่มีอาการหวาดกลัว ร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างน่าเวทนา เมื่อเห็นรถจักรยานยนต์วิ่งผ่านมาก็ตกใจกลัว เจ้าหน้าที่ตำรวจสายตรวจพร้อมด้วยชาวบ้านจึงพากันปลอบใจ เพื่อให้คลายความวิตกกังวน ก่อนจะพาตัวไปที่ สภ.เมืองลำพูน เพื่อพบ พ.ต.ท.สมนึก อุตธิยัง สารวัตรสอบสวนเวร พร้อมกับประสานงานเจ้าหน้าที่บ้านพักเด็กและครอบครัวจังหวัดลำพูน
ก่อนสอบถามเด็กหญิงน้ำฟ้า(นามสมมุติ) ได้บอกว่าตนเองหนาวและหิวข้าว เจ้าหน้าที่กู้ภัยจึงนำเสื้อผ้ามาให้พร้อมกับไปซื้อข้าวและน้ำให้กิน และให้เงินไว้ติดตัว 300 บาท เพราะมีเงินติดตัวมาเพียง 40 บาท หลังจากนั้นจึงสอบถามข้อมูลเบื้องต้น เด็กหญิงน้ำฟ้า(นามสมมุติ) ได้เล่าให้เจ้าหน้าที่ฟังว่าตนเองถูกเก็บมาเลี้ยงเดิมทีเกิดที่จังหวัดสุราษฎร์ธานี แต่ตนถูกนำมาเลี้ยงที่จังหวัดลำพูน โดยอาศัยอาศัยอยู่กับพ่อเลี้ยงแม่เลี้ยง และลูกสาวของพ่อเลี้ยงแม่เลี้ยงอีก 1 คน ภายในหมู่บ้านจัดสรรแห่งหนึ่ง(ขอสงวนชื่อ) ตั้งอยู่ตำบลป่าสัก อำเภอเมือง จังหวัดลำพูน โดยตนเองไม่เคยได้รู้จักชื่อจริงนามสกุลจริงของพ่อเลี้ยงแม่เลี่ยงเลย โดยเขาให้เรียกว่าพ่อและแม่เท่านั้น และได้ส่งเข้าเรียนโรงเรียนเอกชนใกล้บ้านแห่งหนึ่งโดยเรียนจนถึงชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 (ป.4) เท่านั้น พ่อเลี้ยงแม่เลี้ยงก็ไม่ได้ให้ไปโรงเรียนอีกเลย ให้ตนเองมาช่วยทำงานบ้าน และรับจ้างทำงานเป็นลุกจ้างขายของในตลาดบ้างในบางครั้ง ตนเองไม่ได้ไปไหนเลยนอกจากอยู่บ้านและเดินไปซื้อของที่ร้านค้าปากซอยในหมู่บ้าน
เด็กหญิงน้ำฟ้า(นามสมมุติ) เล่าต่อไปว่า ตนเองก็ไม่ทราบว่าพ่อเลี้ยงแม่เลี้ยงทำงานอะไร แต่จะแต่งตัวออกจากบ้านไปทุกวันและกลับมาตอนดึกเกือบทุกวัน เมื่อมาถึงตนเองมักจะถูกดุด่าและถูกทุบตีบ่อยครั้ง ในเรื่องการทำงานบ้านบกพร่องเช่นล้างจานไม่สะอาดบ้าง ลืมล้างจานบ้าง ลืมกวาดบ้านถูกบ้านบ้าง บางครั้งกลับมา ล่าสุดเมื่อคืนวันที่ 7 พ.ย.64 ที่ผ่านมาตนก็ถูกแม่เลี้ยงทุบตีอีก โดยใช้มือฟาดไปตามลำตัวตนเอง จนตนเองเจ็บจนทนไม่ไหว จึงคิดหาทางหลบหนีออกจากบ้าน จนกระทั่งสบโอกาสในช่วงหัวค่ำวันนี้ ตนเองจึงขอร้องให้เพื่อนบ้านที่รู้จักกันเป็นผู้หญิง บอกว่าตนเองตนไม่ไหวแล้วขอให้พาตนเองออกจากบ้านไปไหนก็ได้ เขาจึงพาตนเองเดินมาเรื่อยๆ ห่างจากบ้านประมาณ 5-6 ก.ม.แล้วคนที่มาส่งก็กลับไป จนกระทั่งเกิดหิวข้าวและกลัวไม่รู้จะไปไหนไม่รู้จะทำอย่างไร จึงไปเกาะรั้วขอความช่วยเหลือดังกล่าว ซึ่งเจ้าหน้าที่ได้ถามย้ำว่าสิ่งที่พูดมาทั้งหมดเป็นความจริงไม่ได้ดกหกใช่มั้ย ซึ่งเด็กหญิงน้ำฟ้า(นามสมมุติ) ก็ได้ตอบว่าตนเองพูดเรื่องจริงทั้งหมด หลังจากเจ้าหน้าที่บ้านพักเด็กและครอบครัวสอบถามแล้ว เด็กบอกว่าตนเองไม่อยากกลับไปที่บ้านหลังนั้นอีก เจ้าหน้าที่จึงได้ทำการสอบปากคำอีกครั้งพร้อมกับลงบันทึกประจำวันไว้เป็นหลักฐาน แล้วพาตัวไปอยู่ในที่ปลอดภัย เพื่อดำเนินการตามขั้นตอนของกฎหมายต่อไป
(หมายเหตุ เพื่อเป็นการปฏิบัติตามกฎหมายคุ้มครองเด็ก ของดการใช้ชื่อสกุลที่อยู่จริง ส่วนเนื้อหาของข่าว ข้อมูลที่เรียบเรียงมาทั้งหมดเป็นคำบอกเล่าของเด็กหญิงน้ำฟ้าเท่านั้น ยังไม่ทราบข้อเท็จจริงว่าเป็นอย่างไร และยังไม่ได้สอบถามฝ่ายผู้ปกครอง และสำนักข่าวพร้อมที่จะให้ผู้ปกครองได้ชี้แจงข้อเท็จจริง ความคืบหน้าจะรายงานให้ทราบต่อไป)
